به گزارش رویترز اصول راهنمای جدید آکادمی متخصصان اطفال آمریکا درباره شیوه درمان تروماها یا ضربات دندانی برای پزشکانی نوشته شده است که لازم است برای مواجهه با جراحت‌های وخیم دندانی آماده باشند، اما این اصول راهنما همچنین برای والدینی که باید هنگام شکستگی دندان به سرعت عمل کنند،مفید است.
مارتا آن کیلز نویسنده اصلی این اصول راهنما می‌گوید: «موفقیت در بهبودی در بسیاری از موارد تروما به زمان وابسته است- بنابراین به جز مواردی که کودک دارای جراحات دیگری است، بهترین کار این است که والدین کمک‌های اولیه را برای کودک را از خانه شروع کنند و کودک را مستقیما به نزد دندانپزشک ببرند.»
به گفته کیلز که رئیس بخش دندانپزشکی اطفال در بیمارستان و مرکز بهداشتی کودکان دانشگاه دوک است، حدود ۲۵ درصد از کودکان در سن مدرسه زمانی دچار شکستگی یا آسیب دندانی می‌شوند.
بر اساس این گزارش که در ژورنال Pediatrics منتشر شده است شکستگی دندان بیش از همه ناشی از افتادن و در رده‌های بعدی به علت تصادف ماشین، خشونت و ورزش است.
این گزارش برای پزشکان حاوی بخشی آموزشی درباره آناتومی دندان است که بر تفاوت‌ها میان شکستگی ساده که فقط شامل مینای بیرونی دندان است- یا شکستگی تاج دندان- و آسیب‌های پیچیده‌تر است که شامل مغز درونی دندان یا آسیب ریشه آن است.
به پزشکان همچنین توصیه شده است شکستگی‌ها و ضربه‌های فک را هم وارسی کنند، زیرا ضربات به سر که می‌تواند دندان‌ها را بشکند، همچنین ممکن است باعث سایر صدمات جمجمه‌ای شود.
به گفته کیلز پروتکل‌های متفاوتی برای درمان شکستگی دندان‌های شیری و دائمی بزرگسالان وجود دارد. دندان‌های کودکان را دوباره نمی‌کارند، اما دندان‌های بزرگسالان را می‌توان نجات داد.
او می‌گوید: «اگر تکه بزرگی از دندان دائمی آسیب‌دیده را پیدا کردید- آن را نگهدارید تا دندانپزشک آن را به بقیه دندان بچسباند.»
این اصول راهنما توصیه می‌کند در اغلب موارد شکستگی دندان ویزیت پیگیری با یک دندانپزشک انجام گیرد، و در عین چگونگی عمل پزشکان و والدین را در مواجهه با آسیب‌های دندانی برای افزایش احتمال حفظ دندان را توصیف می‌کند.
دندانی که از جا کنده شده شده است، اما هنوز حفره دندانی قرار دارد، را اغلب می‌توان به آرامی با فشار دادن به جای خود بازگرداند و بعد مصدوم را به نزد دندانپزشک برد.
دندان‌هایی که کاملا از حفره دندانی کنده شده و بیرون افتاده‌اند وخیم‌ترین جراحت دندانی هستند و والدین یا مراقبان باید فورا اقداماتی را برای حفظ این دندان‌ها انجام دهند.
کیلز در این باره می‌گوید: «اگر دندان دائمی به طور کامل (ریشه و تاج) کنده شده است- دندان را از تاج ان بگیرید- به آرامی آن را بشویید و فورا آن دوباره در جای خود قرار دهید- روی آن دست نمالید.«
اگر نمی‌توانید را به سرجایش در حفره دندانی بازگردانید، آن را در یک محفظه کوچک حاوی شیر سرد یا آب نمک بگذارد، و اگر دسترسی به شیر یا آب نمک ندارید، کودک را وادارید که درون یک فنجان کوچک تف کند- دندان را می‌توان درون بزاق حفظ کرد.
والدین همچنین می‌توانند با انجام اقدامات متناسب با سن کودک از تعداد و شدت جراحات دندانی بکاهند. والدین درمورد کودکان کم‌سن‌تر می‌توانند با در برابر پلکان‌ها دروازه بگذارند و اطمینان حاصل کنند که اسباب‌بازی‌ها یا سایر اشیا روی زمین، جایی که کودکان در آن رفت و آمد دارند، رها نشده‌اند.
کیلز همچنین به والدین توصیه می‌کند که پیش از رویش دندان‌های دائمی عادت مکیدن پستانک و شیشه را از سر کودک بیندازند. او می‌گوید: «عادات مکیدن ممکن است باعث شود که دندان‌های جلویی بالا به جلو بیرون‌زدگی پیدا کنند و به این ترتیب در مقابل شکستگی آسیب‌ذیر شوند.»
توصیه کیلز در مواردی دندان‌های جلویی جلوتر از لب پایینی قرار گرفته‌اند، انجام درمان‌های ارتودونسی، مانند گذاشتن بریس است.
بر اساس این گزارش حوادث ناشی از ورزش علت ۱۰ تا ۳۹ درصد موارد همه آسیب‌های دندانی در کودکان هستند.
کیلز می‌گوید: «در هر ورزش تماسی کودکتان باید از گارد دهانی استفاده کند.»
انجمن دندانپزشکی آمریکا توصیه می‌کند که برای ۲۹ ورزش و فعالیت ورزشی از گارد دهانی استفاده شود.
